“My Breath gets you” ทุกลมหายใจ...ผมมอบให้คุณ

ในที่สุด นิยายรักเศร้าๆ(และเน่าๆ) เรื่องแรกในชีวิตของผมก็จบลงด้วยดี

เรื่องนี้คงจะไม่เศร้า ซึ้ง หรือกินใจมากนัก แต่ผมก็พยายามแต่งอย่างเต็มที่และสุดความสามารถ เพราะผมแต่งออกมาจากใจครับ แต่งออกมาจากความรู้สึกตอนนี้จริงๆ...

เรื่องนี้... แด่ทุกคนครับ ทั้งท่านผู้อ่าน และคู่รักหลายๆคู่ เพื่อให้รู้ว่าควรจะเก็บความทรงจำให้มากที่สุดก่อนสิ่งที่สำคัญของตัวเองจะจากไป... และไม่มีวันจะเอากลับมาได้อีก

และแด่เพื่อนๆของผม โดยเฉพาะเพื่อนที่เพิ่งจากไป ไปยังดินแดนสุดขอบฟ้า ที่ที่ผมไม่มีวันจะได้เจอเค้าอีก

เค้าทำให้ผมได้รับรู้รสชาติของความเศร้า เสียใจ จากการที่คนสำคัญจากไปยังที่อันไกลโพ้น

และทำให้ทุกคนให้ห้องได้รู้จักความรักอันลึกซึ้ง และทำให้พวกเรารักกันมากขึ้นเยอะ

ถึงแม้ร่ายกายจะจากไป... แต่ความทรงจำทุกอย่างยังอยู่กับพวกเราเสมอครับ...

 

ขอขอบคุณ เพลง พรหมลิขิต ของวงBigAss

ขอบคุณ เพลง คำสาบ และ insa ซึ่งประกอบเรื่อง รักสุดท้ายของนายไฮโซ

ขอบคุณ เรื่องหลายๆเรื่องที่ผมได้ดูมา เอามาประกอบกันจนกลายเป็นเรื่องนี้

และก็ขอขอบคุณท่านผู้อ่านเป็นอย่างสูง ที่อ่านเรื่องของผมจนจบ

ขอบคุณครับ...